Andrzej Palmirski, ur. 17 maja 1946 r. w Szczecinie. Mgr historii z dyplomem wydziału filozoficzno-historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego (1971). Pierwsza praca w Polskim Radiu Szczecin. Następnie w „Głosie Szczecińskim” (1977). Zajmował się publicystyką społeczno-polityczną i historyczną (nagroda klubów twórczych SDP (1988). Przeszedł wszystkie szczeble redakcyjnej pracy poprzez reportera, publicystę, kierownika działu. Jako pierwszy w historii „Głosu” wybrany w 1994 r. w demokratycznych wyborach na redaktora naczelnego. Zmienił formułę pisma, czyniąc ją codzienną, niezależną gazetą Pomorza Zachodniego. Skomputeryzował i unowocześnił proces wydawania gazety, zmieniając jednocześnie jej format. W 1996 r. podał się do dymisji, przechodząc do publicystyki i redagowania wydań magazynowych „Głosu”. W 2002 r. odszedł z redakcji i podjął pracę w biurze prasowym Urzędu Marszałkowskiego w Szczecinie.  W latach 2005-2007 redaktor naczelny miesięcznika „Merkuriusz Zachodniopomorski”. Cykle publicystyczne: „Z przeszłości Pomorza Zachodniego”, „Historia to dzieje”, „Józef Piłsudski – próba biografii”, „Pionierskim szlakiem”. Kilkadziesiąt opowiadań i nowel (w różnych czasopismach), album „Region of the United Europe – Western Pomerania” (2003) oraz powieść „Taniec śmierci” (2004). Współautor albumu „Szczecin w PRL” (2011) oraz „Szczecin – Wały Chrobrego” (2011).